https://www.strava.com/activities/
Φωτογραφίες από facebook
Μιας και η ανεργία συνεζίζεται, άδραξα της ευκαιρίας για ένα όνειρο ετών, την ορειβατική διάσχιση Κιθαιρώνα.
9.00 πήρα το μονοπατι από Ερυθρές, 13.30 ήμουν στην κορφή. Αν και η βόλτα μάλλον θα ήταν πιο όμορφη από Βίλλια.
Το πρώτο κομμάτι έως τη θέση "Κιάφα" ήταν διεκπεραιωτικό. Από εκεί και ύστερα μπήκα σε ένα πολύ όμορφο αραιό Ελατοδάσος το οποίο χωρίς να το καταλάβω με έφερε στο καταφύγιο. Από εκεί, μπήκα στην ομίχλη και έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στη Μικρή Κορφή ή Τρεις Κορφές πήραν τον αυχένα για το ψηλότερο σημείο του Κιθαιρώνα. Με καλή σήμανση αλλά χωρίς σαφές μονοπάτι δεν ήταν δύσκολο. Παρά μόνο μια συστάδα βράχων με έκανε να σκεφτώ κάποια δευτερόλεπτα, όμως τελίκα βρήκα τη διέξοδο.
Από την κορυφή και ύστερα άλλαξε το σκηνικό. Ενεργειακά έργα (ανεμογεννήτριες) είχαν αλλάξει τη ροή του μονοπάτιού στη κάθοδό μου προς Πλαταιές με αποτέλεσμα να χρειαστεί λίγο ψάξιμο καθώς η σήμανση από τη δυτική πλευρά δεν είναι το ίδιο καλή. Επίσης σε εκείνα τα σημεία έχει ανέβει η βλάστηση και κάποια σημεία ήταν πιο δύσβατα.
Τελίκα βγήκα στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, όμως εκεί άρχισε η ταλαιπωρία. 9 χλμ άσφαλτος χωρίς κανείς μα κανείς να σταματήσει στο οτοστόπ μου. Τελικά με τα χίλια ζόρια και με αρκετό πόνο στα πόδια, νύχτα -με φακό, γιλέκο και όλα τα... ποδηλατικά- έφτασα στο αυτοκίνητο και γύρισα.
Τελικά δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από... ένα καυτό μπάνιο μετά από την κούραση!
Φωτογραφίες από facebook
Μιας και η ανεργία συνεζίζεται, άδραξα της ευκαιρίας για ένα όνειρο ετών, την ορειβατική διάσχιση Κιθαιρώνα.
9.00 πήρα το μονοπατι από Ερυθρές, 13.30 ήμουν στην κορφή. Αν και η βόλτα μάλλον θα ήταν πιο όμορφη από Βίλλια.
Το πρώτο κομμάτι έως τη θέση "Κιάφα" ήταν διεκπεραιωτικό. Από εκεί και ύστερα μπήκα σε ένα πολύ όμορφο αραιό Ελατοδάσος το οποίο χωρίς να το καταλάβω με έφερε στο καταφύγιο. Από εκεί, μπήκα στην ομίχλη και έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στη Μικρή Κορφή ή Τρεις Κορφές πήραν τον αυχένα για το ψηλότερο σημείο του Κιθαιρώνα. Με καλή σήμανση αλλά χωρίς σαφές μονοπάτι δεν ήταν δύσκολο. Παρά μόνο μια συστάδα βράχων με έκανε να σκεφτώ κάποια δευτερόλεπτα, όμως τελίκα βρήκα τη διέξοδο.
Από την κορυφή και ύστερα άλλαξε το σκηνικό. Ενεργειακά έργα (ανεμογεννήτριες) είχαν αλλάξει τη ροή του μονοπάτιού στη κάθοδό μου προς Πλαταιές με αποτέλεσμα να χρειαστεί λίγο ψάξιμο καθώς η σήμανση από τη δυτική πλευρά δεν είναι το ίδιο καλή. Επίσης σε εκείνα τα σημεία έχει ανέβει η βλάστηση και κάποια σημεία ήταν πιο δύσβατα.
Τελίκα βγήκα στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, όμως εκεί άρχισε η ταλαιπωρία. 9 χλμ άσφαλτος χωρίς κανείς μα κανείς να σταματήσει στο οτοστόπ μου. Τελικά με τα χίλια ζόρια και με αρκετό πόνο στα πόδια, νύχτα -με φακό, γιλέκο και όλα τα... ποδηλατικά- έφτασα στο αυτοκίνητο και γύρισα.
Τελικά δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από... ένα καυτό μπάνιο μετά από την κούραση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου