Παιδιά, τι να πούμε;
Δε μπορούμε να κάνουμε περιγραφές του στυλ «γκρουπαρίστηκα με τους τάδε, τους έχασα στην ανηφόρα, πάτησα στην ευθεία, σφράγισα, έφυγα, τελικά σε 78 ώρες και 55 λεπτά τερμάτισα… Α! Έφαγα και τα παρακάτω…»
Είναι μια εμπειρία τόσο προσωπική που (πιστεύω πως) κανείς δε γράφει γιατί ο καθένας την έζησε με άλλο τρόπο. Και ενώ ο ένας από εμάς καταλαβαίνει τον άλλον, δεν μπορώ να βρω τόσες μέρες έναν τρόπο να μεταλαμπαδεύσω αυτό που έζησα/ζήσαμε σε κάποιον τρίτο. Ακόμα και η διαφορά 400-1000 είναι χαοτική, και το 2008, το 2009, και φέτος πριν από τα 1000, το μεγαλύτερο brevet στη χώρα μας ήταν ο Κορινθιακός, που πραγματικά είναι εντελώς άλλη αίσθηση.
Δε μπορούμε να κάνουμε περιγραφές του στυλ «γκρουπαρίστηκα με τους τάδε, τους έχασα στην ανηφόρα, πάτησα στην ευθεία, σφράγισα, έφυγα, τελικά σε 78 ώρες και 55 λεπτά τερμάτισα… Α! Έφαγα και τα παρακάτω…»
Είναι μια εμπειρία τόσο προσωπική που (πιστεύω πως) κανείς δε γράφει γιατί ο καθένας την έζησε με άλλο τρόπο. Και ενώ ο ένας από εμάς καταλαβαίνει τον άλλον, δεν μπορώ να βρω τόσες μέρες έναν τρόπο να μεταλαμπαδεύσω αυτό που έζησα/ζήσαμε σε κάποιον τρίτο. Ακόμα και η διαφορά 400-1000 είναι χαοτική, και το 2008, το 2009, και φέτος πριν από τα 1000, το μεγαλύτερο brevet στη χώρα μας ήταν ο Κορινθιακός, που πραγματικά είναι εντελώς άλλη αίσθηση.