First To Find and as the owner says i am "first To Climb" (by bicycle!)
Συγχωρέστε αλλά σε αυτό το ποστ θα γράψω την εμπειρία μου από το 300 χλμ brevet που διοργάνωσε ο ιδιοκτήτης της κρυπτης.
Δεν μπορώ να τον "βρίσω" σε ποδηλατικά κοινωνικά δίκτυα καθώς ήταν δικά μου επιλογή το να συμμετεχω, όμως μέσα στο geocaching δεν νιώθω πως μου το απαγορεύει κάτι!
Τρελέ Νίκο, που μας έβαλες πρωί πρωί να ανεβαίνουμε τα χιονοδρομικά...
Από την αρχή έκανα πράξεις μαθηματικών για να δω αν βγαίνουν τα κοντρόλ. Χλωμό το έκοβα
Ευτυχώς στο πρώτο κομμάτι όλα πήγαν κατ'ευχην! Ειδικά η παρέα στην πρώτη κατηφόρα ανέβασε τον μέσο όρο. Έτσι το πάνω κάτω τις δεύτερης, βατης ανηφόρας, λειτούργησε μάλλον θετικά χρόνικα. Έτσι το μόνο που έμενε ήταν να προλάβω το κοντρολ στο Μαίναλο. Τα κατάφερα εύκολα και σφραγίσα 20 λεπτά πριν κλείσει.
Το κομμάτι προς την Κοντοβαζαινα ενώ στους χάρτες έδειχνε κατηφορικο είχε δυσκολίες.
Ανηφόρες έσκαγαν συνεχώς από το πουθενά, τσιμεντοδρομοι στις κατηφόρες (χάναμε μωτ ετσι) , μελισσια, ζεστουλα ήταν λίγες μόνο από τις δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε.
Αφού κέρδισα λίγο χρόνο στο κάτ'ευφημισμο εύκολο κομμάτι ξεκινάμε για τη δύσκολη ανηφόρα προς το θησαυρό!
4 χλμ με πάνω από 11% μέση κλίση. Και όλοι λένε εμένα τρελό... Μα Νίκο μου, δεν πας καλά! Έβαλες και το κουτακι εκεί για να με δελεασεις, να μη μπορώ να σου πω κακό λόγο! Αμ δεν! Δεν σκαμπάζω εγώ από τέτοια!
Τελικά βρέθηκε το κουτακι και συνέχισα στις επόμενες ας πούμε κατηφόρες.
Φυσικά από το πουθενά βρίσκαμε κατι ανηφορακια τοίχους.
Τελικά με ένα μικρό διάλειμμα στην Κλειτωρια και ψυχολογικό ντοπάρισμα από τον Ιδιοκτήτη ξεκίνησα για το χιονοδρομικό των Καλαβρύτων.
Τα μαθηματικά δεν έβγαιναν καθώς είχα 2:30 για 22 χλμ αναβάσης.
Όμως μια αόρατη θεϊκή δύναμη βοήθησε τα ποδαράκια μου να πάμε με την ταχύτητα που έπρεπε ώστε να προλάβω... (τελικά με κάτι τέτοια σκέπτομαι αν υπάρχει θεός...!!!)
Πραγματικά είχα απελπιστεί και νόμιζα πως δεν θα προλάβαινα. Απλά έλεγα δεν θα εγκαταλείψω μέχρι να περάσει και το τελευταίο λεπτό που ήταν ανοικτό το κοντρόλ. Γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα για ένα μικρό ποδηλατικό θαύμα, όπως κι έγινε!
Αφού τα κατάφερα έμεναν μόλις 50 νυχτερινά κατηφορικα χιλιόμετρα (με Ανηφόρες μέσα!!) και άλλα 20 ευθεια.
Στην κατηφόρα όμως, επειδή πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε την υγεία μας και τους ανθρώπους που μας αγαπούν έπεσα δύο φορές για ύπνο διότι νυσταζα πολύ. Μια για 4 λεπτά και μια για 10. Καλύτερα πιο αργά παρά να με πάρει ο ύπνος οδηγώντας στην κατηφόρα.
Εν τέλη αφού ολοκλήρωσα την κατάβαση, το τελευταίο κομμάτι της οποιας ήταν 900 αρνητικά υψομετρικα σε 11 χλμ, πήρα την ευθεία.
Είχα 1.15 για 20 χλμ. Εκεί έδωσα δύναμη και τερμάτισα στις 19 ώρες και 38 λεπτά με όριο τις 20 ωρες. (26.0 μέση στο τελευταίο κομμάτι)
Και μου θύμισε ο Geo Tsek πως κάποτε είχα πει πως το ιδανικό μπρεβε το τερματίζεις ένα εικοσάλεπτο πριν το όριο.
Νίκο πραγματικά σε ευχαριστώ που μου έδειξες τι μπορώ να καταφέρω ακόμη και σε άσχημη προπονητική αλλά κυρίως ψυχολογική περίοδο της ζωής μου.
Τέλος επειδή είπα πως θα σε βρίσω, το "μάντρα" που σκεπτόμουν στις Ανηφόρες για να παίρνω ρυθμό ήταν "μπιιιιιπ μπιιιιιπ μπρεβε μπιιιιιπ"
(Θα σου το πω από κοντά)
Μπράβο για όλα.
Αξέχαστο...... Geocache!
Συγχωρέστε αλλά σε αυτό το ποστ θα γράψω την εμπειρία μου από το 300 χλμ brevet που διοργάνωσε ο ιδιοκτήτης της κρυπτης.
Δεν μπορώ να τον "βρίσω" σε ποδηλατικά κοινωνικά δίκτυα καθώς ήταν δικά μου επιλογή το να συμμετεχω, όμως μέσα στο geocaching δεν νιώθω πως μου το απαγορεύει κάτι!
Τρελέ Νίκο, που μας έβαλες πρωί πρωί να ανεβαίνουμε τα χιονοδρομικά...
Από την αρχή έκανα πράξεις μαθηματικών για να δω αν βγαίνουν τα κοντρόλ. Χλωμό το έκοβα
Ευτυχώς στο πρώτο κομμάτι όλα πήγαν κατ'ευχην! Ειδικά η παρέα στην πρώτη κατηφόρα ανέβασε τον μέσο όρο. Έτσι το πάνω κάτω τις δεύτερης, βατης ανηφόρας, λειτούργησε μάλλον θετικά χρόνικα. Έτσι το μόνο που έμενε ήταν να προλάβω το κοντρολ στο Μαίναλο. Τα κατάφερα εύκολα και σφραγίσα 20 λεπτά πριν κλείσει.
Το κομμάτι προς την Κοντοβαζαινα ενώ στους χάρτες έδειχνε κατηφορικο είχε δυσκολίες.
Ανηφόρες έσκαγαν συνεχώς από το πουθενά, τσιμεντοδρομοι στις κατηφόρες (χάναμε μωτ ετσι) , μελισσια, ζεστουλα ήταν λίγες μόνο από τις δυσκολίες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε.
Αφού κέρδισα λίγο χρόνο στο κάτ'ευφημισμο εύκολο κομμάτι ξεκινάμε για τη δύσκολη ανηφόρα προς το θησαυρό!
4 χλμ με πάνω από 11% μέση κλίση. Και όλοι λένε εμένα τρελό... Μα Νίκο μου, δεν πας καλά! Έβαλες και το κουτακι εκεί για να με δελεασεις, να μη μπορώ να σου πω κακό λόγο! Αμ δεν! Δεν σκαμπάζω εγώ από τέτοια!
Τελικά βρέθηκε το κουτακι και συνέχισα στις επόμενες ας πούμε κατηφόρες.
Φυσικά από το πουθενά βρίσκαμε κατι ανηφορακια τοίχους.
Τελικά με ένα μικρό διάλειμμα στην Κλειτωρια και ψυχολογικό ντοπάρισμα από τον Ιδιοκτήτη ξεκίνησα για το χιονοδρομικό των Καλαβρύτων.
Τα μαθηματικά δεν έβγαιναν καθώς είχα 2:30 για 22 χλμ αναβάσης.
Όμως μια αόρατη θεϊκή δύναμη βοήθησε τα ποδαράκια μου να πάμε με την ταχύτητα που έπρεπε ώστε να προλάβω... (τελικά με κάτι τέτοια σκέπτομαι αν υπάρχει θεός...!!!)
Πραγματικά είχα απελπιστεί και νόμιζα πως δεν θα προλάβαινα. Απλά έλεγα δεν θα εγκαταλείψω μέχρι να περάσει και το τελευταίο λεπτό που ήταν ανοικτό το κοντρόλ. Γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα για ένα μικρό ποδηλατικό θαύμα, όπως κι έγινε!
Αφού τα κατάφερα έμεναν μόλις 50 νυχτερινά κατηφορικα χιλιόμετρα (με Ανηφόρες μέσα!!) και άλλα 20 ευθεια.
Στην κατηφόρα όμως, επειδή πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε την υγεία μας και τους ανθρώπους που μας αγαπούν έπεσα δύο φορές για ύπνο διότι νυσταζα πολύ. Μια για 4 λεπτά και μια για 10. Καλύτερα πιο αργά παρά να με πάρει ο ύπνος οδηγώντας στην κατηφόρα.
Εν τέλη αφού ολοκλήρωσα την κατάβαση, το τελευταίο κομμάτι της οποιας ήταν 900 αρνητικά υψομετρικα σε 11 χλμ, πήρα την ευθεία.
Είχα 1.15 για 20 χλμ. Εκεί έδωσα δύναμη και τερμάτισα στις 19 ώρες και 38 λεπτά με όριο τις 20 ωρες. (26.0 μέση στο τελευταίο κομμάτι)
Και μου θύμισε ο Geo Tsek πως κάποτε είχα πει πως το ιδανικό μπρεβε το τερματίζεις ένα εικοσάλεπτο πριν το όριο.
Νίκο πραγματικά σε ευχαριστώ που μου έδειξες τι μπορώ να καταφέρω ακόμη και σε άσχημη προπονητική αλλά κυρίως ψυχολογική περίοδο της ζωής μου.
Τέλος επειδή είπα πως θα σε βρίσω, το "μάντρα" που σκεπτόμουν στις Ανηφόρες για να παίρνω ρυθμό ήταν "μπιιιιιπ μπιιιιιπ μπρεβε μπιιιιιπ"
(Θα σου το πω από κοντά)
Μπράβο για όλα.
Αξέχαστο...... Geocache!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου